Nicolas Dings werkt in het grensgebied tussen officiële kunst en volkskunst. Daarin zijn vaak de grote en kleine tegenstel­lingen te vinden tussen banaliteit en verheven­heid, schoonheid en lelijkheid, goed en kwaad. 

Bij de beelden die zo ontstaan gaat het om universele waarden die worden gebruikt om bijvoorbeeld de politieke actualiteit van commentaar te voorzien.  Het is ook een beeldtaal die cultureel en politiek bepaald is en nog steeds van waarde blijkt. Zo wordt een ‘luchtbrug’ geschapen van de Renaissance naar de actualiteit. Waarbij de kunst van het herinneren wordt geïntegreerd in het werk. Want wie het herinneren beheerst wordt vanzelfsprekend een ontdekkingsreiziger van de fantasie.