De beelden van Nicolas Dings (Tegelen, 1953) zijn te vinden in privé-, overheids-,bedrijfs-, en museale collecties sinds 1990. Ook in de openbare ruimte in binnen- en buitenland is zijn werk ruim vertegenwoordigd. Het uitgangspunt is vaak de iconografie van de Renaissance, maar dan vertaald naar de 21ste eeuw. De actualiteit krijgt zo een plek in zijn oeuvre door gebruik te maken van onderwerpen uit de kunstgeschiedenis, 

Wat zegt de beeldtaal uit dat tijdperk, opgeslagen in ons geheugen, over ons bestaan en leven? Hoe vormt ze zich en waar wordt ze door beïnvloed: artistiek, cultureel en maatschappelijk gezien?

Deze vragen hanteert Nicolas Dings als uitgangspunt voor zijn werk. Zijn bronzen sculpturen, tekeningen en keramiek ondervragen  het menselijk brein, en de weerslagen ervan in de herinnering. Ze zijn als het ware een actie tegen het vergeten van essentiële zaken, zoals bijvoorbeeld hartstocht, passie, plezier en vriendschap. En dat - misschien wel vooral -  als emotioneel verweer tegen de verharding die in de huidige samenleving plaatsvindt. Daarbij gebruikt hij de geheimen die de kunst herbergt om universele waarden aan de orde te stellen waardoor hij, en de toeschouwer, bijna  vanzelfsprekend, ontdekkingsreizigers worden in de wereld van de fantasie.