Wie de werkaantekeningen van Yvonne Mostard inziet, zal licht en zwaar aantreffen in opmerkingen, citaten, gedichten en fragmenten, veel serieusheid en een tikkeltje humor.

Men vindt er een geleerde verhandeling over hoe een gedicht gelezen dient te worden naast bespiegelingen over hoe men in het leven kan staan. Of tegenover de dood. Tranen gaan niet allen over verdriet en verlies, ze vormen ook lenzen waardoor men een andere kijk op de dingen krijgt die bijvoorbeeld zielen aan elkaar verbindt. De notities komen uit alle hoeken van de Europese cultuur en er is veel bij van ‘vroeger’, geschiedenissen die we kunnen kennen en veelal wilden vergeten of achteloos terzijde hebben geschoven omdat ze niet van waarde leken. Maar voor alles gaan haar teksten over gevoelens. Die komen voortdurend uitvoerig aan bod. Voor Yvonne Mostard is een emotie niet een vrijblijvend, toevallig optredend begeleidend verschijnsel. Het is de wezenlijke en actieve tegenspeler in zaken van leven en dood, liefde, intimiteit, vergetelheid, verborgenheid en vrouw-zijn.

Ge van Steenbergen