Het schilderij als innerlijk landschap
Toon Laurense (1958) is een schilder die het geheim van de verf eer aandoet. Ieder schilderij dat hij maakt biedt opnieuw inzicht in waartoe de verbeelding met verf in staat is. Hij doet dat in directe wisselwerking met de materie: de mens en de verf.
Elk schilderij doet zich gelden als het bewijs van een innerlijke beleving die niet kan worden uitgelegd. Het beeld dat is gemaakt ziet er vaak direct en helder uit en de manier waarop het tot stand komt is een proces van gestaag en geconcentreerd werken. Ieder stukje van het schilderij dat je nader bekijkt toont aan dat het complexe werken zijn. Het bestaat uit meerdere lagen, een veelheid van kleuren en uit tal van technieken waarmee de verf is opgebracht, uit elkaar getrokken, omgevouwen, opgerold, uiteengeveegd. Het fundamentele van de schilderkunst is hier uitgegroeid tot een virtuositeit die varieert van feestelijk plezier tot  bedachtzame ernst, en altijd in opperste aandacht ervaren.
Het zijn schilderijen van een alomvattende zintuiglijkheid.

(uit ‘het schilderij als innerlijk landschap’ door Alex de Vries)