Toon Laurense
1958 Venray | woont en werkt in 's-Hertogenbosch
Het schilderen als spirituele reis
De schildeijen zijn ‘landschappelijk’ van aard. Niet zozeer afbeeldingen van een concreet gezien landschap maar veel eerder vergezichten op een andere wereld, een wereld die wellicht ongrijpbaar blijft.
Ogenschijnlijk paradoxale verlangens probeer ik al schilderend tot een harmonieus evenwicht te brengen. Altijd een open atmosferisch deel, zacht en kwetsbaar, als ijle lucht geschilderd met een ingehouden kleurgebruik waarin het handschrift nauwelijks zichtbaar is. Een ruimte die onaangeraakt lijkt. Deze vermoede ruimte verwijst naar het verre, en staat voor mij voor het romantische verlangen naar het grote onbekende.
In een poging bepaaldheid te geven aan die ruimte, er toegang tot te krijgen, ontstaan er de intuitieve bouwsels van kleurvlakken, verfbanen, en kwaststreken. Vette verflagen, botsend , gelaagd, soms gestructureerd, andere keren organisch hun weg zoekend vormen op bijna sculpturale wijze de tegenhanger van de atmosferische ruimte. In dit vet geschilderde deel voel je het aardse, dat wat dichtbij is, de dwingende presentie van puur verf tegenover de illusie van licht en ruimte.